Many thanks to MazzMusikas for this review:
Of ik genoten heb van Beyond The Headlights, de nieuwe en tweede cd van Nashville songwriter Keith Miles? Wat een vraag. Momenteel kun je hem hier op zowat elk ogenblik van de dag te horen krijgen. Het is ongetwijfeld de mix aan diverse muziekstijlen die het hem doet. Keith Miles is er namelijk in geslaagd van een schijfje af te leveren met daarop de meest diverse roots- en americanamuziek. En laat dat nou net de plaatjes zijn waar wij heel veel van houden. Wie Nashville zegt, denkt uiteraard aan country maar wat we hier te horen krijgen heeft hoegenaamd geen uitstaans met de traditionele Nashville country. Je hoort Texaanse country (I Like To Drive), pure songwriting in de beste John Prine, Guy Clark traditie (Memories Of You, Maybe I Shoulda en Them Dance Hall Girls), onvervalste western swing à la Bob Wills en Asleep At the Wheel (Who’s That Girl?), jazzy swing (Sweet Waters), jazzy N.O. getinte bigband stuff (7 Cent Cigar Blues, een kruising tussen The Preservation Hall Jazz Band en Country Joe and The Fish), heerlijke blue eyed soul (The South), Southern r&b en gospel met een stevige drumbeat, slide en harmonica (Samson And Delilah) en het betere countrywerk (Road I’m On en Lola). Deze zeer getalenteerde songschrijver laat zich begeleiden door een pak vrienden en muzikanten waaronder Jack Sundrud, ook verantwoordelijk voor de uitstekende productie, Brent Truitt, Joe Hardy, Russ Pahl, Tim Crouch, Billy Sanford, Jim Hoke, Dennis Crouch en Tony Harrell. Hij weet het nog niet maar ik heb een zwak voor deze Keith Miles waarvan ik me vandaag ook de eerste cd ga aanschaffen. (BV)